Psikoterapiyi bir bilimsel araç olmanın yanı sıra bir sanat olarak da görüyorum. Tıpkı sanatçının sanatını icra ederken yaptığı gibi başkasının orada görmediğini görmeye, işitmediğini işitmeye ve adeta bir heykeltraş gibi varlığı gizlenmiş olanı kendi araçlarınla ortaya çıkarmaya ilişkindir psikoterapi... Müzisyenin aracı enstrumanıdır, şairin kelimeleri, heykeltraşın çekiç, ressamın aracı ise fırçasıdır... Bizler ise kümelenmiş bir dizi bilimsel yöntemden damıttığımız nesnel bilgimizi ve onu harmanladığımız öznel terapötik yaklaşımımızı kullanırız; ve bir süre sonra içselleştirdiğimiz çözümleme yeteneğimizi…

Psikoterapi sanattır çünkü yaratıcılık da gerektirir. Bir problemi anlamak için ona birden fazla açıdan bakabilmek; bir sorunu çözmek için birden fazla çözüm yolu üretebilmektir. Bir değişim, dönüşüm, yenilenme sürecidir, beyaz bir kağıdı renklendirmek belki; ya da çalılarla dolu bir bahçeyi çiçeklendirmektir. Bir resmin içindeki her bir rengi, bir kumaştaki her bir dokuyu ayrı ayrı algılamak, müziğin içindeki her bir tınıyı tek tek duymaktır adeta… Psikoterapi bir bütünü oluşturan her bir parçayı ayrıştırmak ve onu yeniden ve daha ihtiyaç duyulan bir biçimde birleştirmek sürecidir. Terapist bir yapbozu tamamlar gibi, bir bulmacayı çözer gibi elindeki bilgileri ilmek ilmek örerek, sakince, şefkatle ve dikkatle ilerler. Yansıtarak, aynalayarak, ışık tutarak ilerlemenize eşlik eder. İyi bir psikoterapiste bırakabilirsiniz kendinizi güvenle, çünkü o iyi bir sanatçıdır aynı zamanda ve ortaya iyi bir eser çıkacaktır sonunda…

Devamı